Observeren ≠ oordelen

Ga eens voor de spiegel staan (gewoon nu meteen even doen, er is vast ergens een spiegel in de buurt, je kan straks verder lezen).

….

Hoor je hoe je gedachten meteen allerlei oordelen produceren?
Bij mij bijvoorbeeld net: “Hè getver, ik heb wallen…. én rimpels.”
Misschien bij jou wel: “Wow, ik zie er goed uit vandaag!”
Hoewel veel mensen die dit lezen er prima uitzien, gebeurt dat laatste toch bij een minderheid.

Ook als je jezelf een spiegel voorhoudt over hoe je iets hebt gedaan, komen er allerlei oordelen in je gedachten op (vaak meer negatieve dan positieve).

Er heerst een soort calvinistische mythe dat het goed zou zijn om kritisch op jezelf te zijn.
Van de weeromstuit hangen sommige mensen de positief-denken-mythe aan, waarbij ze vooral, vaker en luider complimenten aan zichzelf moeten geven.

Mijn tip is: ???? gewoon.
Kijk naar wat er is én kijk naar de oordelen die jouw hoofd daarover spuit. Beide zíjn er gewoon.
Je hoeft niet óók nog eens te oordelen over je oordelen. En als jouw drukke hoofd dat tóch doet: kijk dáár dan weer naar, merk het op, observeer.
Je hoeft er niks mee.
Het zijn allemaal maar gedachtes.